Hans Bayens

(1924-2003)

De hedendaagse, figuratief werkende kunstenaar Sam Drukker noemde Bayens in de door hem uitgesproken grafrede in 2003 een verbindende generatie tussen Isaac Israels en hemzelf. Treffend, want het ambacht van Bayens is een uitstervende traditie en Drukker maakte subtiel duidelijk dat men dit ambacht vooral van iemand kunt leren die je bewondert en dat het doorgegeven kan worden. Drukker ging nog verder in zijn bespiegeling, maar dat is hier niet aan de orde. Bayens was als impressionistisch werkend schilder, tekenaar en beeldhouwer een buitengewoon observatietalent met boeiende, soms verstilde thema’s als literatuur, jeugd. ouderdom.

Bayens werd geboren in België als zoon van Nederlandse ouders. Hij deed zijn eindexamen aan het gymnasium in Amsterdam en studeerde vervolgens aan het Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen (1946-1949). Hij was leerling van Isidore Opsomer. Hij werkte een tijdje in Parijs en vestigde zich in 1952 in Amsterdam. Hij maakte portretten van onder anderen Willem Drees, Wim Kan en Maurits van Loon. Als beeldhouwer maakte hij een aantal bronzen beelden van Nederlandse auteurs als Multatuli en Theo Thijssen. In de roerige periode rond 1950, toen er rivaliteit heerste tussen CoBrA, Vrij Beelden en De Realisten, schaarde Hans zich uiteraard tot de Realisten. De kunstmatige splitsing van deze bloedgroepen heeft een onnodig stempel gedrukt op het Nederlands kunstlandschap en op de carrière van grote talenten als die van Hans en sommige van zijn tijdgenoten als Kurpershoek en Wijnberg.